-daar ben ik weer, tijd geleden, hallooooo-
Ik ben er achter gekomen dat ik oud word. Niet dat 34 per se stokoud is hoor, mijn vrienden zijn ook midden 30, en toch nog steeds best
cool. Zelfs met grijs haar, inhammen, buikjes, hypotheken, kinderen en rimpels. Ikvind vriendinnen met een paar rimpeltjes juist charmant.
Ik weet nog dat ik op -pak 'm beet- mijn 24e mijn lichaam van top tot teen in de spiegel bekeek, en baalde dat het niet meer zo "puur" was als in mijn kindertijd. Er waren gekke adertjes, striae, poriën, littekentjes, vetrolletjes, vlekjes gekomen, en óók toen al: een dikke rimpel tussen mijn wenkbrauwen. Mr A. zegt soms ineens grappend: "kijk niet zo boos", alleen omdat hij het hi-larisch vindt dat ik dan verontwaardigde kreten ga slaken!
Ik vind het tegenwoordig minder erg om jarig te zijn, een jaar ouder te worden, dan vroeger. Ik heb mijn grote liefde gevonden, dat is alvast een heel groot vinkje op mijn to do list. 26, 27, 28, 29 worden als single, terwijl al mijn vrienden stelletjes vormden, dat was niet leuk. Ik vroeg me af of "het ooit goed zou komen". Net voor mijn 30e verjaardag vond ik Mr A., omdat ik mezelf eindelijk een echte relatie gúnde....daar ben ik van overtuigd na de parade van gekwelde zielen -met net zoveel issues als ik- die aan Mr A. vooraf ging. Net op tijd kwam híj toen langs - met zijn humor, zijn borsthaar en zijn talent voor levensgenieten.
Maar ik dwaal af.
Ouder worden vind ik dus niet echt erg meer. Mr A. vindt me schitterend, ikzelf wil er een aantal (10!) kilo af voor het mooi, en voor de vruchtbaarheid, maar verder vind ik mezelf steeds meer ok. Ik ben nooit zo'n popje geweest, ik draag maar af en toe make up, en ik kan niet goed lopen op hakken. Afgelopen week waren we op een stedentripje naar Rome, en hoewel veel Romeinse dames het een béétje overdrijven -torenhoge stiletto's, geen haartje verkeerd, arrogante blik-, raakte ik wel een beetje geïnspireerd om wat eleganter te zijn.
De laatste maanden zie ik steeds meer aan mijn gezicht dat ik veel nadenk, veel lach, 34 jaar ben, soms in de zon loop, suiker eet, graag wijntjes drink en vroeger flinke acné heb gehad. 't is dat het nu zomer is, maar in de winter heb ik ook veel last van een schrale huid. (En ik loens, zie bovenstaande foto ;))
In mijn vak -therapeut- is een beetje een ouwe uitstraling niet verkeerd trouwens.
Ik heb niet echt een "beauty routine". Ik was mijn gezicht met Dermalogica face wash omdat een schoonheidsspecialiste me dat ooit heeft aangeraden. Ik smeer met Aldi antirimpel dag- en nachtcrème (eerst ook Dermalogica, maar weet je wel hoe duur dat is!!) Ik moet bekennen dat ik er ook soms te lui voor ben.... Ik mag mijn wenkbrauwen wel weer eens plukken.
Verder vermoed ik dat ik te weinig water drink en te veel suiker eet. En veel te gestresst ben.
Dus ik dacht: laat ik eens een maand proberen minstens 2 liter water per dag te drinken, minder suiker te eten en trouw te smeren. En een ontspanningsoefening per dag te doen, minstens -ik heb ontdekt dat dat prima kan in de trein naar mijn werk. Over een maand weer een update: kijken of ik jonger ben geworden ;)
(Intussen denk ik: waar hebben we het over, een paar lijntjes in mijn gezicht, karakteristiek juist, maar.... Ik ben toch benieuwd of het uitmaakt....)
