zaterdag 23 februari 2013

De Wallevis

1) Waarom ik The Decemberists fantastisch vind?
Folky muziek: ik hou ervan, en zij hebben daarbij ook nog eens een keer verhalende teksten, meestal over geschiedenis of folklore. Lekker humoristisch en theatraal ook, volgens mij hebben ze er lol in. Ik ken ze sinds ongeveer 2007, toen ik hun albums Picaresque en The Crane Wife tot vervelens toe op repeat had staan.

2) En waarom dit nummer over een wraakzuchtige zeeman die met zijn aartsvijand in de buik van een levensgrote walvis zit?
Nou: omdat het gaat over een wraakzuchtige zeeman die met zijn aartsvijand in de buik van een levensgrote walvis zit. Dat ten eerste. Want hoe leuk en fantasievol is dat!!
En verder omdat ik eens op een slow boat zat, die langzaam, beladen met backpackers de rivier de Mekong af voer van Huay Xai naar Luang Prabang in Laos. Ineens pakte iemand zijn gitaar en speelde dit nummer. De halve boot zong mee. Dat is een mooie herinnering. Gelukkig zitten er in de Mekong geen walvissen.



Fijne zaterdag!

maandag 18 februari 2013

Mooi

Ik ben in mijn eentje, ik heb alle tijd. Ik struin rond, blijf hangen bij dingen die ik interessant vind en bekijk maar een fractie van wat er allemaal te zien is. Dat geeft niet want ik kom vast snel weer terug! In het museum is het donker, de mooi verlichte vitrines en sfeervolle videoinstallaties vallen daardoor nóg meer op. Exotische geluiden, muziek van ver weg.... Deze keer is er een tentoonstelling over de oorspronkelijke bewoners van de Canadese westkust die mijn aandacht grijpt. Wat hebben die mensen een mooie cultuur, die lang onderdrukt werd door de westerse machthebbers. Gelukkig wordt hij nu weer tot bloei gebracht en gewaardeerd. In elk geval door mij, ver weg in Nederland in een museum op een zondagmiddag!)

Ik laat de foto's voor zich spreken.    











zaterdag 16 februari 2013

DWZI / deze week zag ik....

Winters voer


Beter laat dan nooit! Maar ja, bloggen gaat toch het beste als je geestdriftig aan het typen slaat over iets - dat zegt Joy the Baker ook in deze  leerzame blogpost. En soms duurt het even voor je zover bent.

Maar goed: deze week zag ik een pan vol lekkers. Worstjes met linzen, een erg goeie combi. Ik heb het recept uit de laatste editie het Cooperative Food Magazine, daar staan lekkere dingen in man! Kun je gewoon gratis lezen online. Ik heb het recept een beetje veranderd, omdat ik niet alles in huis had. Het is een hartig wintergerecht, erg lekker, makkelijk en de ingrediënten zijn ook nog spotgoedkoop. En ik vind het altijd zo gezellig om allerlei verschillende dingen in een pan te gooien, hem een tijdje op het vuur te zetten en er iets lekkers uit te toveren!

Hier gaat 'ie dan, uit de losse pols:

Benodigdheden voor 2 personen
- een schaal met 5 runderchipolata (van die worstjes)
-olijfolie
-2 winterwortels in plakjes
-1 gesnipperde ui
-2 stengels selderij, in plakjes
-1 teen knoflook, gehakt
-180gr rode linzen
-700ml water
-2 groentebouillontabletten

De worstjes een beetje bruin bakken in olijfolie, in een grote pan. Wortel, ui en selderij erbij doen en een paar minuten laten pruttelen tot alles een beetje zacht wordt. Dan een minuut de knoflook meebakken. De (in de zeef afgespoelde) linzen, water en bouillontabletten erbij doen. Alles 25 minuten zachtjes laten koken met de deksel op de pan. Peper en zout naar smaak.

Het leuke is dat de linzen met de bouillon een soort dikke saus vormen. Ik wist dat niet, ik had nog nooit iets met rode linzen gemaakt. Dit gerecht is erg lekker met aardappelpuree. Nom nom! 

Meer DWZI bij Merula(la)

En wat ik ook nog kreeg.........

Een blijk van liefde

zaterdag 9 februari 2013

DWZI / deze week zag ik...

...een versje van Joke van Leeuwen, genaamd "Versje om te mompelen als je niet goed wakker kunt worden". Het stond op een kussensloop die ik kocht als verjaardagscadeau voor iemand die taalgrapjes erg waardeert. Maar het was ook wel erg van toepassing op mij. Het gaat zo:

Versje om te mompelen als je niet goed wakker kunt worden

mmhohmmhohmmhohpfff
mmhohmmhohmmhohpfff

izzolekkewarmier
izzolekkewarmier

mamoewakkewoh
mamoewakkewoh

moemewazze
moemewazze

hup


Ik ben een notoire vroeg-opstaander en wakkerworder. Maar de afgelopen week wilde ik het liefst in mijn coconnetje kruipen en alleen maar tukjes doen. Dit soort halfslapende gesprekken voerde ik ook met Mr A.


Meer DWZI bij Merula.

zondag 3 februari 2013

Blogplekje

Ik blog eigenlijk overal, via mijn iPad (zoals nu), wat wel irritant is want je hebt bepaalde functies niet in de Blogger app die je op een computer wel hebt. Zoals linken naar andere pagina's enzo. Dus als ik het echt goed wil doen, blog ik op de laptop. Wat óók overal kan natuurlijk. ÓÓÓVERAL! Dat klinkt heel mooi, maar ons huis is zo klein, dat je eigenlijk alleen op de bank of op het bed kunt zitten (Serieus! We moeten echt eens uit student-mode en in een écht huis), dus ja... Dan zou dit wel mijn blogplekje zijn!

Welkom!

Wat ziet u hier? U ziet in elk geval rechts de arm van Mr A. die zich op het moment van de foto verdiept in een documentaire over bierbrouwen. Knappe arm he? De rest van mijn mr. is ook heel knap, geloof mij maar. Op de bank ligt mijn leukedingenboek, waar ik elke dag 5 leuke dingen in op probeer te schrijven, en het 30 dagen schrijfschrift van de Flow. En mijn bril, want zonder zie ik niet zo veel, tenzij ik mijn contactlens in heb. Ja: het is er maar één! Boven de bank hing eerst een mooie oude klok, maar ik heb hem zo stevig opgewonden dat hij *pang* zei. Hij is nu dus bij mijn vader, die gaat proberen hem te maken. Nu hangt er een poster met zo'n mooie jaren '20 dame van Alphonse Mucha, die ik een keer kocht in het Mucha museum in Praag.

Links de boekenkast (zelf met pijn en moeite in elkaar gezet toen ik hier kwam wonen), vol met leuke boeken en studieboeken, en een hoopje rommel op het bijzettafeltje. Maar als je het op een stapeltje legt ziet het er minder uit als rommel, toch? ;)

Kinfolk

Kinfolk - plural of kin·folk (Noun)
Noun
(in anthropological or formal use) A person's blood relations, regarded collectively.
A group of people related by blood.
Synonyms
kin - kindred - affinity - relatives - kinsfolk - sib


Kinfolk Dinner — Brooklyn, New York from Kinfolk on Vimeo.

(Op 1:42 zag ik ineens één van de Mast Brothers langskomen, die Baardmanzen van de zelfgemaakte chocola.)

Kinfolkmag.com is één van de mooiste plekjes op Internet, als je het mij vraagt. De site en het tijdschrift gaan over sfeervol samenzijn en genieten van simpele, mooie producten.

Ik kan hier zo blij om worden! Hopelijk jullie ook, op deze mooie zondag!

(Gisteren waren we trouwens op de markt in het stadje waar we heel graag ergens komend jaar willen gaan wonen. De lucht was blauw. De oude, hoge bomen in het park naast de markt waren nog kaal, maar er zat iets heel lente-achtige in de lucht. Ik voelde me al zo thuis! Hopelijk kunnen we daar in de buurt gauw een leuk huisje kopen - ik zie het helemaal zitten)

vrijdag 1 februari 2013

DWZI / Deze week zag ik....

....het helemaal voor me.

Ik ben dol op documenteren (de doos dagboeken die ik mee moet grissen als er brand uitbreekt wordt steeds groter). En nu treft het dat ik een vader heb, die helemaal in zijn sas is als hij verhalen kan vertellen. Hij kan dat ook heel goed en weet héél veel details over de familiegeschiedenis, zelfs het merk motorfiets dat mijn opa in de jaren '30 kocht, straatnamen, jaartallen... Ook hij is namelijk opgegroeid in een gezin waar 'verhalen van vroeger' heel belangrijk waren.

Deze week ging ik naar mijn ouders om voor het eerst aan ons gezamenlijke project te werken: het opschrijven van al die verhalen. We zaten met z'n drieën aan de keukentafel, mijn vader, mijn moeder, en ik met mijn laptop. Toen we eenmaal bepaald hadden waar we het beste konden beginnen, ging het hard. Het meeste had ik al duizend keer gehoord, maar nu werd het een samenhangend geheel. Ik vind het fijn om dit zo samen te doen, en bovendien vind ik dat al die kennis bewaard moet blijven voor later.

Aan het eind van de dag was ik doodmoe. En dit was nog maar het leven van mijn ene Poolse opa, van zijn eigen geboorte in 1899 tot aan de geboorte van zijn eerste kind in 1945. Dat is hem, op de foto. Een charmante man was het, grappig en kleurrijk. Een man die schatrijk werd in zaken, en alles verloor, zwaar invalide geraakt in de oorlog, maar altijd met twinkelende oogjes. Hij danste door het huis met zijn nieuwe schoondochter, een verlegen kwekersdochter uit de Hollandse polder, en zette haar wodka en worst uit grauw papier voor. Ze verstonden elkaar niet, maar zij vond het prachtig, aldus mijn moeder.

Ik was nog heel klein toen hij stierf, maar ik had hem zo graag beter gekend!
De aantekeningen die ik nu heb over zijn leven, lezen weg als een -bij vlagen gruwelijk- avonturenverhaal. Natuurlijk weet ik dat sommige dingen geromantiseerd zijn, verkeerd onthouden, uit hun verband gerukt en gecensureerd door twee generaties. Maar dat maakt me niet uit, want een mooi verhaal is een mooi verhaal.

Binnenkort ga ik weer een dagje!

Meer DWZI vind je bij Merula.