Self-love...het klinkt best wel sexy, maar eigenlijk is het gewoon dit:
"Self-love is the love of oneself.
In 1956 psychologist and social philosopher Erich Fromm proposed that loving oneself is different from being arrogant, conceited or egocentric. He proposed that loving oneself means caring about oneself, taking responsibility for oneself, respecting oneself, and knowing oneself (e.g. being realistic and honest about one's strengths and weaknesses)." (Bron: Wikipedia)
Blogs die ik er de laatste tijd graag over lees zijn bijvoorbeeld
http://tamarisksd.com/ en
http://www.maraglatzel.com/. Voor mezelf, maar ook voor in mijn werk, waar het ook vaak gaat over vrouw-zijn, lichaamsbeeld, identiteit en op allerlei manieren zorg dragen voor jezelf. Het spreekt me aan, en ik vind het een mooie invalshoek om mijn andere (toch een beetje saaie, evidence based) technieken mee in te pakken.
Vandaag is een goed voorbeeld vanuit mijn eigen leven van hoe 't kan werken. Er stond al maanden een bijeenkomst voor mijn werk op het programma, een eind weg bij onze Zuiderburen. Best belangrijk om te netwerken, heel nuttig en interessant. Ik zou met mijn collega de 3 uur durende treinreis maken, de hele dag praten over het vak, en daarna met mijn Belgische nichtje eten. Vanmorgen werd ik ziekig wakker, en ook wel een beetje zielig. Ik weet wel waarom hoor (door mr A. aangestoken met een keel-/hoofdpijn-virus, spanning rond baby's krijgen na
wat er in december is gebeurd, werkdruk...)
Meteen begon het malen: zal ik vandaag wel gaan? Op mijn linkerschouder zat een poppetje, dat zei zacht: "Nee joh, blijf hier, kom een beetje bij. Wat is nou één congres op een mensenleven? Je collega kan je volgende week bijpraten, en het is vandaag je vrije dag, dus je bent eigenlijk tot niets verplicht. Wat jij moet doen, is even pas op de plaats maken. Doen wat goed voelt. Het is ook allemaal niet niks." Op mijn rechterschouder zat een ander poppetje. Dat zei eerst een tijdje misprijzend niets, maar ik voelde zijn blik. En toen met barse stem: "WAT ZWAK! WAT IS DIT NU WEER VOOR ONZIN, STEL JE NIET ZO AAN. DIT STAAT AL ZO LANG GEPLAND, EN NU WIL JE NIET GAAN OMDAT JE GEEN ZIN HEBT. WANT DAT IS HET: LUIHEID. EN LAFHEID. WANT IK WEET BEST DAT JE HET GEWOON ENG VINDT OM MET ALLEMAAL VREEMDE VAKGENOTEN TE PRATEN. NOU, WELKOM IN HET VOLWASSEN LEVEN! ALS JIJ JE ANGSTEN NIET AANGAAT, BEREIK JE NOOIT IETS, WANT JIJ BENT ALTIJD BANG, ALTIJD. AL-TIJD! ZWAKKELING, ZWAKKELING. ZWAK. ZWAK. ZWAK VAN JE."
Wie had er nu gelijk? Het empathische poppetje, of het strenge? Ik wist het écht niet. Het empathische poppetje klonk prettiger, maar ik heb in mijn leven ook wel veel aan het strenge poppetje gehad als het gaat om mezelf over de streep trekken. Vaak viel het dan toch mee.
De poppetjes praatten door elkaar en ik wist het niet meer. De klok kroop akelig snel richting het tijdstip dat ik de trein moest hebben.
Ik deed een mindfulness-oefening. Een kwartier lang gooide ik al het moeten overboord en wás ik alleen. En dat hielp, de weegschaal met voors en tegens kwam in beweging. Daarna smste ik mijn collega, of ze me wilde excuseren bij de organisatie. En mijn nichtje, of we een andere keer konden gaan eten. Ze reageerden beiden met "Tuurlijk!" En mijn collega voegde nog toe: "Zorg voor jezelf, ik begrijp het".
Dus nu ben ik vrijgepland. Deze dag is helemaal van mij. Ik kan de dingen doen waarvan ik weet dat ze goed voor me zijn. Nee, niet true crime programma's kijken en met twee handen tegelijk chips in mijn mond duwen. Dat lijkt soms "verwennerij" maar uiteindelijk is het dat helemaal niet.
Verwennerij is namelijk ook 'je best doen voor jezelf', jezelf behandelen als een goede vriendin. Mijn goede vriendin zou ik mee naar buiten nemen als ze zich zo voelde. En kaarsjes aansteken, een pot thee zetten. Praten, rustig horen wat er speelt.
Dus jongens, tabé voor vandaag!
Meer DWZI vind je bij
Merula(la)
