zondag 17 april 2011

Today I Saw

Ik vind het heerlijk om, als ik even tijd heb, op zoek te gaan naar leuke blogs. Als een ontdekkingsreiziger klik ik me een weg door allerlei links, waarachter nog meer prachtigs schuil gaat. Opgetogen  neus ik in de levens van mensen die ik helemaal niet ken. Het is net zoiets als op winteravonden door de stad wandelen en door ramen kijken hoe gezellig het er binnen uitziet - da's ook een heimelijk genoegen van mij. Voor ik het weet leef ik mee met een stoere, hippe moeder vol tatoeages in Florida, of iemand die bijna al zijn spullen weg heeft gedaan (op 100 items na) en nu leeft als een minimalist.

Mijn inspirerende ontdekking van de dag is Today I Saw. Jill heeft haar hobby's tekenen en echte ouderwetse papieren post versturen gecombineerd. Dagelijks tekent ze op een postkaart iets leuks dat haar opviel die dag, en verstuurt ze hem naar iemand.

In het begin stuurde ze ze naar vrienden of familie, maar nu kun je je adres opgeven en ook een kaart van haar ontvangen. Visuele verhaaltjes, zo leuk! Ik krijg ook helemaal zin om mijn viltstiften te pakken en iets te tekenen! <3

3 opmerkingen:

  1. Wat dacht je van een schrijfopdracht:'al je spullen wegdoen op 100 dingen na'? Je weet dat mijn schrijfopdrachten altijd richtinggevend zijn, hè, dus je mag er alle kanten mee op!!

    Leuk om je blogs te lezen. Ik ga nu eens even kijken wat dat streepjesdieet inhoudt...

    Groetjes!
    Gemma

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een uitdaging! Lijkt me heel leuk om over te schrijven, maar ook wel moeilijk. Ik ga het proberen :) Ik vind het namelijk wel heel intrigerend als mensen zoiets doen.

    Het streepjesgedoe kan ik echt aanraden! (Alleen: jij hoeft toch niet af te vallen?) Gisteren wel een beetje de fout in door een onverwachte barbecue met alle vettigheid van dien...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mijn brein kraakt! Het schrijven over het wegdoen/verkopen/weggeven dan bijna al je spullen is niet het probleem, het probleem is: hoe komt iemand daartoe? Ik wil niet dat het verhaal gaat over een of andere macrobiotische minimalist die toch al heel sober leeft en het puur doet uit idealisme - het lijkt me veel leuker als het iemand is met veel te veel troep, die er echt véél moeite mee heeft...

    Wordt dus vervolgd, het marineert nog even in mijn hoofd... :)

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk als je een berichtje achterlaat!