zondagavondstress

Toen mijn vriendinnen zondagavond de deur uit gingen sloeg mijn zondagavondstress toe. Ik heb dat altijd, en volgens een opiniepeiling van Monsterboard 1 op de 3 Nederlanders met mij. Mr A. kan lullen als Brugman, en ik ben het op zich ook helemaal met hem eens dat het nergens voor nodig is.

Maar op de zondagavond denk ik al-tijd dat mijn agenda voor de volgende dag uitpuilt van de onmogelijke taken, dat het nooit gaat lukken, kortom: dat er rampen zullen gebeuren. Ik slaap matig en word heel vroeg wakker. Maar, heel gek: al zodra ik dan op de fiets richting werk zit, zie ik het allemaal al veel helderder! En tegen de tijd dat mijn eerste afspraak begint voel ik me helemaal het spreekwoordelijke mannetje. En het gaat altijd goed, niks geen rampen, en als er iets is, dan los ik dat gewoon weer op.

Nu is er aan zondagavond stress best iets te doen. 

• Op zondag iets leuks en afleidends plannen, en je bedenken dat dát het Echte Leven is, want werk is maar werk
•  Zorgen voor beweging op de zondagavond (en bij voorkeur ook op andere avonden natuurlijk!). Dat hoeft niet per se iets ingewikkelds te zijn: een stevige avondwandeling is ook prima. Zorg dat je een paar uur vóór bedtijd stopt met druk doen en rustig je nacht in gaat 
• Als je al een tijdje wakker ligt, is het verstandig om uit bed te gaan en in een andere kamer iets rustigs te gaan doen. Zodra je slaperig wordt, kun je er weer in gaan liggen. Je bed moet in een plek zijn waar je slaapt. BED = SLAPEN; als die koppeling stevig in je hoofd ligt opgeslagen, word je spontaan slaperig als je in bed gaat liggen
• Denk na over al die keren dat het goed ging op je werk en probeer je zo specifiek mogelijk de afzonderlijke ervaringen te herinneren. Misschien is het even nadenken, want je geheugen wordt op dit moment beïnvloed door je zenuwen, waardoor vooral negatieve ervaringen gemakkelijk bij je opkomen
• Om je grote en kleine positieve (werk)ervaringen gemakkelijker tevoorschijn te toveren kan het helpen om een successendagboek aan te leggen. Dit helpt trouwens ook om je van dag tot dag meer bewust te worden van wat er allemaal goed gaat
• Bedenk wat het ergste is dat er kan gebeuren. En hoe groot is die kans? Groot genoeg om er nú je humeur door te laten verpesten?
• Piekeren is een gedrag, een gewoonte, en helpt je niet om je voor te bereiden op toekomstig onheil. Je denkt namelijk niet oplossingsgericht, maar in kringetjes: "Oh jee, als dit maar niet...., en och jeetje, als dat maar niet...." Het kan zinvol zijn om het piekeren te kanaliseren door een "piekerhalfuurtje" per dag in te stellen, waarin je al je piekeronderwerpen grondig uitpiekert; dan kun je ze de rest van de dag laten voor wat ze zijn   
• Probeer stil te staan bij dit moment, en minder voor- en achteruit te denken. Mindfulness oefeningen kunnen daar bij helpen

Zo, dat is een hele rij ideeën. Aan de slag ermee zeg ik (bij deze ook tegen mezelf)!