Het was hoog tijd om mijn bos stro weer om te laten toveren in een acceptabel kapsel. Dus togen Mr. A. en ik naar de kapper, want van zijn manen mocht ook wel wat af. Nu vind ik naar de kapper gaan altijd al een feest. Iemand die aan mijn haar friemelt: ik verander er subiet door in de menselijke variant van een spinnende kat.

Het enige waar ik een hekel aan heb is het moment dat de kapster haar verplichte, 'spontane' praatje begint. Zit ik net weg te dromen, hoor ik: "En, nog vakantieplannen?" Ik brom wat en probeer gauw terug te gaan naar mijn zen-toestand. Maar ik voel me toch altijd een beetje opgelaten. Alle klanten in de stoelen naast me gedragen zich veel vlotter dan ik! Ik houd mijn mond en probeer niet in de spiegel de blik van de kapster te vangen. Ik verbeeld me dat ze me straks met zijn allen misprijzend nakijken, de kapsters en de klanten. "Arrogante muts!" of "Saaie doos!"

Maar bij toeval heb ik een nieuwe kapper ontdekt. Hij zit in een oud pand in de binnenstad, dat er heel sjiek uitziet, compleet met kroonluchters en weelderige boeketten. De flamboyante gay die er de scepter zwaait, biedt rijke oude dames glaasjes wijn aan midden op de dag, en zwiert over de glanzende vloer in het rond alsof het een ijsbaan is. Het mooie is dat hij niet te veel geld vraagt, én dat er alleen gepraat wordt over je haar! Als daar het nodige over afgestemd is, gaat men gewoon z'n gang in stilte. Heerlijk! En dan maar genieten en luisteren naar de gesprekken van de vaste clientèle. En zie hoe mijn kapsel steeds hipper wordt!

knip knip