the simple life

Sinds ik nog maar 3 dagen per week werk, én bijna geen reistijd meer heb van-en-naar mijn werk, heb ik veel meer het idee grip te hebben op de dingen. Ik geloof dat ik floreer bij deze constructie. Ik besef dat dit luxe is, want ik ben nog geen  moeder, ik kán best meer werken en ik zou bést graag wat meer geld verdienen elke maand. Maar ik heb voor mezelf bedacht dat ik me nu even bezin op de toekomst. En mr A. staat daar achter; die ziet me het liefst minstens nog tot december zo doorgaan; hij vindt het fijn als ik ontspannen ben. Ik doe dus even niets ernaast; op een uitstapje naar de universiteit na dan, waar ik een paar werkgroepen ga begeleiden (ik word overvallen door een stoer gevoel nu ik dit opschrijf, want hoewel het vast niet zoveel voorstelt, is dit een grote stap voor mij - het lijkt nog maar kort geleden dat ik zelf studeerde. Én ik vind voor een groep staan de HEL, dus dubbel stoer!) Ondertussen geniet ik hier zó van, dat ze wel met iets héél fantastisch moeten komen, wil ik mijn twee doordeweekse vrije dagen ervoor opgeven.

Vandaag. Ik was al voor dag en dauw boodschappen aan het doen. Heerlijk, bedenken wat we gaan eten en mijn keukenkastjes en koelkast volstouwen met de voorraad voor deze week! Daarna ging ik naar mijn ouders, om gezellig met hen te lunchen en een broek korter te laten maken door mijn moeder (want korte beentjes en geen naaimachine en/of talent voor naaien). Vervolgens kwam er een monteur langs, heb ik het huis schoongemaakt en andere klusjes gedaan. Geen spectaculaire dingen, ik geef het toe, maar met het zonnetje erbij, en het rustige tempo waarop het allemaal verliep, was het echt genieten geblazen.