Ik heb weer wat

Jaja, ik heb weer wat nieuws: een boek van Michael Pollan - "Food Rules, an eaters manual". Ik vind het geweldig! Geen zeikerige regeltjes, wees daar maar niet bang voor, maar nuchtere, praktische tips om gezondere keuzes te maken. Het borduurt allemaal voort op het motto "Eat food. Not too much. Mostly Plants." Michael Pollan zegt dat onze voorouders dondersgoed wisten wat gezond was, maar dat dat bij de meesten van ons is weggezakt doordat we tegenwoordig bedolven worden onder reclameboodschappen en adviezen van voedingsgoeroes. En ook dat de moeders van onze moeders echt geen tijd, geld en zin hadden om elke dag koekjes of een taart te bakken, waardoor je alleen bij speciale gelegenheden snoepte. Terwijl die verwennerijen nu al gauw dagelijkse kost zijn, omdat je ze voor een habbekrats kunt kopen. Hmmm, daar zit wat in.
Ik vond het een interessant boek, het inspireerde me en ik moest er ook om lachen (“If it came from a plant, eat it; if it was made in a plant, don't.”) Sommige dingen wist ik al, maar het was fijn om die bevestigd te zien.

Dus: lezen maar. Je hebt het ook nog zo uit, want het is dun en leuk geschreven.

Ik merk trouwens de laatste tijd steeds vaker dat ik slecht reageer op zoetigheid. Twee jaar geleden begon ik steeds na het avondeten in te kakken, letterlijk in slaap te vallen. Tenzij ik iets heel actiefs aan het doen was, maar thuis op de bank was ik helemaal afgedraaid. De dokter (een vervanger) vroeg zich af of ik misschien teveel hooi op mijn vork nam, of somber was. Nee dus. Ik had heel sterk het idee dat het iets lichamelijks was. Toch maar bloed laten prikken: ik slaagde met vlag en wimpel. Ik wist dus nog steeds niet hoe het kwam, en ging gewoon door met zakjes winegums snaaien in de trein, en koek, en en en...
Momenteel voel ik me energieker, en als ik terugdenk is het beter gegaan vanaf het moment dat Mr A. en ik ons dieet aanpasten. En als ik snoep, voel ik me daarna duidelijk beroerd - moe, prikkelbaar, hoofdpijn... Vooral als het heel erg zoet snoep is (winegum-achtigen, jellybeans). In producten die helemaal niet zoet zijn, zit vaak toch "verborgen" suiker, en het effect daarvan merk ik minder duidelijk. Maar hoe goed zou ik me wel niet voelen als ik ook die dingen verving door iets zonder geraffineerde suiker! Het scheelt dat wij niet vaak koken uit pakjes en zakjes, maar bijvoorbeeld witte pasta ligt gewoon in het keukenkastje - en dat is eigenlijk ook heeuuul slecht.
Deze site is informatief voor als je minder/geen suiker meer wilt eten: http://suikerwijzer.nl/

Ik verwacht absoluut niet dat het me lukt om helemaal suikerloos door het leven te gaan. Maar het scheelt al dat ik nu het verband zie en er beter op kan letten. Ik kan ervoor kiezen om zoetigheid naar binnen te stoppen, áls ik de suikerdip voor lief wil nemen.