Toen ik je voor het eerst zag, leek je zo ver weg,
in een deel van de stad waar ik nooit kwam
Maar al gauw werd jouw buurt mijn buurt
Ondanks langsscheurende tijgerprintjes op brommers
en schreeuwende junks voor de deur
De tuin was een betonnen postzegel in de namiddagzon
Waar niets wilde groeien en waar alleen maar katten piesten
In deze keuken leerde ik voor het eerst echt koken
Aan dit aanrecht kwam ik echt tot rust na werktijd
De woonkamer was de plek voor films en middagdutjes
en van een heel lang nachtelijk gesprek
met de man die mijn grote liefde bleek te zijn
In deze slaapkamer huilde ik tranen met tuiten,
schreef ik, dronk ik koffie en voelde ik me voor het eerst zó ontspannen
dat ik goed kon slapen naast aan ander mens
- mijn lief
De vochtplek in de gang,
Het uitzicht op de huizen aan de overkant
Hoe het rook als in de herfst de verwarming weer aan ging
Het schelle geluid van de bel
Bedankt voor alles, huis!
Het einde van een tijdperk,
Nu op naar het volgende!
Mooi Anna!
BeantwoordenVerwijderenIk wens jullie een hele fijne toekomst in jullie nieuwe paleisje, met veel bijzondere momenten en kleine wondertjes!
Liefs,
Nadine
Wat een mooie ode! Spannend naar een nieuw plekje! Een hele goede verhuizing gewenst.
BeantwoordenVerwijderenDat is nog eens een mooi afscheids gedicht....
BeantwoordenVerwijderenEn nu op naar de nieuwe stek!
Wat mooi geschreven, toen ik het las kreeg het apartement waar ik het eerst ging samenwonen voor ogen, het paste precies bij je tekst ...
BeantwoordenVerwijderen