Vrijdag ben ik met vriendinnen naar een optreden van Paolo Nutini geweest in het Paard in Den Haag. Die Paolo kan een lekker moppie zingen, hoor! En hij heeft een grote band bij zich met onder andere een stel blazers, en ze spelen een beetje pop, een beetje blues, een beetje reggae, lekker veel folk en een beetje cowboymuziek, en dan alles door elkaar.
Anders dan de naam Paolo Nutini doet vermoeden hebben we hier te maken met een Schot (met een onverstaanbaar Schots mummelaccent tusses de nummers door: "Rjkhdfbhfqcbhbghvbg! Ohbdvbhfwevfh!" De zaal reageerde met een verwarde stilte gevolgd door een enthousiast applaus. Een jonge bloke, met een doorleefde stem.
Heel fijn was het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als je een berichtje achterlaat!