tuin

In het kader van dingen doen die je niet zo vaak doet: vandaag ben ik met mijn boekje, laptop en glaasje wijn in de tuin gaan zitten. De regen klettert op dit moment naar beneden, maar ik zit lekker droog onder het balkon van de bovenburen. Ik zit hier niet vaak. Toen ik hier net was komen wonen, gebruikte ik de tuin vaker. Maar al snel ging de ligging van mijn tuin (aan een pad waar voortdurend buren langs lopen) en het karakter van de buren (volks en goudeerlijk maar behoorlijk bemoeizuchtig) me tegenstaan. In het begin vond ik het nog gastvrij om door mijn in-panterprint-gehulde-buurvrouw uitgenodigd te worden voor een 'bakkie', maar ze is er al-tijd en zit al-tijd verlegen om een praatje. Ik ben niet assertief genoeg om haar af te schudden, dus gebruik ik mijn tuin nog maar zelden. Het is ook een postzegel met een paar tegels, en wat verwilderde plantenpotten.
Maar nu zit ik hier, en denk ik na over mijn kleine lapje "natuur". Vriendinnen zijn wel eens jaloers op mij, omdat ik ten minste een echte tuin héb. Ik moet zeggen dat ik hier wel heerlijk zit. Toen ik afgelopen weekend in het huis van kennissen was -starters zoals wij, maar sinds kort dus al met een eigen koophuis- werd ik stiekem een beetje verliefd op hun tuin. Ook niet zo groot, maar met een tuin inclusief bomen, hangmat, zitkuil, kruidenhoekje, professionele stenen barbecue en lange gezellige houten tafel om aan te dineren met alle vrienden.
Ik besloot eerst dat wij zoiets wel zouden krijgen als we een "echt huis" zouden kopen. Zoals we nu wonen in een huurhuis in een volksbuurt is het gewoon niet de moeite waard. Maar vandaag besefte ik dat we hier misschien nog wel 1 of 2 jaar blijven. Ik krijg meer vrije tijd, zal ik die voor een deel steken in een leukere tuin? Ik heb niet zulke groene vingers, maar misschien kan het een nieuwe hobby worden? Nu ik hier zo zit te schrijven, terwijl de regenbui over trekt, denk ik van wel...