lijn

Het klinkt heel raar, ik weet best wel hoe het zit met lijnen - meer calorieën verbranden dan je tot je neemt en je valt af. Maar om één of andere reden heb ik het nooit in mijn hoofd geprent kunnen krijgen dat mijn lichaam ook zo werkt. Aan het einde van de middelbare school woog ik 68, weet ik nog, zonder dat ik daar iets voor deed of liet. Ik fietste dagelijks drie kwartier van school naar huis en terug, en at mijn moeders gezonde pot. Ik vond mezelf stevig, wat achteraf gezien belachelijk is; als ik foto's zie uit die tijd, zie ik een prima figuur (wel is waar uitgedost in gescheurde spijkerbroeken en legerjacks, niet al te flatterend, maar wel een lichaam dat in proportie was). En dat klopt ook, gezien mijn lengte.
Ik ging studeren, en uiteindelijk op kamers wonen. Ik kwam niet aan, want ik fietste nog steeds veel, en door geldgebrek liep ik in de supermarkt te dubben (of ik vanavond vlees bij mijn maaltijd zou eten óf een pak sinaasappelsap zou kopen). zeer gematigd dus, bovendien dronk ik -atypisch voor een student- nauwelijks alcohol.
Wat er gebeurde? Geen idee, maar opeens woog ik 72 kilo. Een hele tijd lang. Ik was er niet blij mee, en zeker niet toen de weegschaal van mijn ouders opeens 74 aangaf. Zelf had ik niet zo'n ding, want ik was er niet zo mee bezig. Ik herinner me wel dat mijn altijd diplomatieke vader zei: "nu moet je niet nóg meer aankomen, dan is het niet mooi meer." sorry pap, het verhaal gaat verder. Ik deed een keer streep-je-slank, en dat werkte aardig. tot ik mijn eigen huisje kreeg 's avonds grote plateaus toast met brie maakte, met een lekker wijntje erbij. Het was zomer, ik had leuke nieuwe buren, one big happy family.... Een jaar later kreeg ik een nieuwe baan, waarvoor ik met de trein moest reizen. Hoe stressvoller mijn baan werd, des te vaker kocht ik op het station troostvoer; winegums, een koffie verkeerd....gewoon omdat ik mezelf dat even gunde. Ik leerde ook steeds beter koken, waardoor ik lekkerder en dus meer at. Gelukkig had ik wel nog steeds een druk leven, ik was veel van huis en reisde alleen met het openbaar vervoer en de fiets.
Toen ik mijn lieve mr A. Ontmoette was het elke dag feest; veel lekker eten en gezelligheid. Eerst bleef ik nog heel stabiel op mijn oude gewicht, wat me verbaasde. Het maakte mr A. Niet uit zei hij, hij vond me sowieso mooi. Een vakantie naar Duitsland deed me de das om, daarna was ik "ineens" een kilo of zes aangekomen. Mijn oude rokken gingen steeds hoger om mijn middel zitten en mijn spijkerbroek paste niet meer. Toen we ook nog een auto kregen, was het hek helemaal van de dam. Plus vier!! Als ik mezelf op foto's zag, dacht ik: "huh?" ik vond mijn gezicht zo anders, zonder al te scherpe kaaklijn. En ik voelde me log. Na een hele tijd klagen, plannen bedenken en niets doen, ben ik nu op dieet, samen met mr A. Al bijna 2 weken! Het is een verstandig dieet, door een diëtiste opgesteld, met heel veel kleine eetmomenten. Dat in combinatie met wat meer bewegen... En voor het eerst zie ik in dat wat ik eet weldegelijk effect heeft op mijn gewicht, maar dan andersom: ik val langzaam maar zeker af! Soms is het moeilijk vol te houden (vooral als je ergens lekkere dingen ziet of ruikt!), maar over het algemeen valt het erg mee! Ik hoef niet dun te zijn, dat ben ik nooit geweest en past niet bij mij. Mijn doel is me weer lekker voelen in mijn lichaam, en het lijkt erop dat ik het ga bereiken!