Die Jiro toch!

Mensen! Er zijn natuurlijk een hele boel mooie films, maar zo mooi zie ik ze niet vaak. Een portret van een oude Japanse meneer die al sinds St. Juttemis elke dag op dezelfde manier sushi bereidt - en daar heel goed in is. Hij is nu 85 en waakt als een havik over zijn zaak, waar een aantal jongere mannen, onder wie zijn zoon, het zwaardere werk nu voor hem doen. Elk moment van de dag wordt uitvoerig in beeld gebracht; het drogen van zeewier, het keurig schikken van de borden, rijst koelte toewuiven met een waaier, een rondje over de vismarkt op zoek naar de beste vis... Je zou denken dat dat oersaai is, maar nee, helemaal niet! Het is een ode aan focus, eenvoud en goed eten. En deze film zette me aan het denken: Jiro doet elke dag precies hetzelfde (hij zit zelfs in dezelfde houding in de metro), en concentreert zich al zijn hele leven volkomen op één ding. Zoveel aandacht, wanneer hebben wíj als gewone mensen dat nu voor iets? Natuurlijk zitten er ook vervelende kanten aan, want al het andere in je leven lijdt er natuurlijk enorm onder. Eigenlijk zou iedereen de light-variant van Jiro moeten zijn.

http://www.imdb.com/title/tt1772925/
Jiro Dreams Of Sushi