woensdag 16 januari 2013

Toscane op je bord

Een Rotterdamse vriend had het steeds maar over Mangiare. Die vriend had Mr A. er een tijdje geleden al eens mee naartoe genomen, en sindsdien was die ook lyrisch. Zelfs over de vegetarische gerechten (als ras-carnivoor) en over de wijn (als speciaalbier-fan). Dat moest dus wel iets heel bijzonders zijn! Konden wij er dan ook een keer gaan eten, vroeg ik me af. Ja, zei Mr A., hij vond het echt iets voor de zondagmiddag. Mooi! Ik was daar wel voor te porren, als afsluiting van het weekend. Ondertussen bedacht ik dat we écht eens een hobby moeten zoeken waar geen eten aan te pas komt, maar dat is een ander verhaal. ;) Gelukkig zijn we verder nog hevig aan het sap.

Zondag treinden we dus naar Rotterdam en liepen we vanaf het Centraal Station naar Mangiare. Ik weet niet of je dat kent: dat warme gevoel als je vroeger als kind na het schaatsen thuiskwam, je vingers prikkelend ontdooide onder de kraan en van je moeder een beker warme chocolademelk kreeg. Nou, dat. We liepen uit de Rotterdamse winterkou zó de Italiaanse warmte en knussigheid in. Er was geen menukaart, de bediening vertelde ons waar we vandaag uit konden kiezen. Verwennerij. Heel veel pure smaken en hapjes om te proberen.

Op een Italiaans terras smaakt het eten altijd lekkerder dan als je het gewoon in Appelscha of Stompetoren eet hè? Zo kan ik me nog steeds bruschetta herinneren die ik ooit in Rome at. Dan hebben we het dus over een stukje brood met tomaten en basilicum. Het is 15 jaar geleden en als ik er aan denk begin ik weer te likkebaarden. Ik weet niet hoe ze het bij Mangiare doen, maar dit eten was ook zo simpel en zó smaakvol. (Ik zei meteen: "Ik wil dit ook leren maken!" En toen zei Mr A. dat ik dat vast wel zou kunnen leren, de lieve schat. Misschien maar eens beginnen met de recepten uit het boek van Schone Vrouw)

Hoe dan ook. We praatten en snoepten ondertussen van de vegetarische antipasti en die met vlees. En daarna had ik ravioli met geitenkaas en rucola, en Mr A. lasagne met porcini en truffel. En taart (de één chocolade en de ander key lime pie) toe natuurlijk. Alles begeleid door een fles rode wijn. Hoppa (dit was trouwens geen snelle hap, maar een heel smikkelproces van uren hoor)
Het was perfect.

Dus: ga er heen als je ook verlangt naar zomer in Italië. Voor even hè, want de sneeuw is ook heerlijk!

http://www.mangiare.nu/

2 opmerkingen:

  1. Ohw wat heerlijk!!! Alleen al je verhaal maakt dat ik er heen wil.
    Tis alleen zo'n eind reizen voor ons, maar als we in de buurt zijn...
    Hele fijne dag!

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk als je een berichtje achterlaat!